In Herberg het Plein, in die oude kroeg….

”Herberg het Plein zit bij een ieder in het hart”.

Twee oudere mannen, rond de zestig. Lopend door Meppel, een gezellig rondje door de stad. “Zat hier vroeger niet La Banque”, roept één als ze door de Kruisstraat lopen. “Van Jaap de Boer en Henk de Jong toch?” Inderdaad, in de Kruisstraat begon het voor deze twee echte horeca-tijgers. Toen al hun sporen verdiend in de horeca, en in de jaren 80 samen het avontuur aangegaan. “We beginnen rustig, kijken hoe de samenwerking verloopt. Dat ging prima”, lezen de twee mannen in een oud ingelijst krantenartikel in de Herberg.

Waarin Henk de Jong de opening van La Banque midden jaren 80 toelicht. In dat krantenartikel, met als titel “Herberg het Plein geopend” vertellen de twee horeca-iconen over de stap na La Banque. Men keek al snel uit naar een horecabedrijf op een andere schaal, en het oog viel op een pand aan de Grote Kerkstraat. Naast café Limbo. Een dancing, dat was het helemaal. Helaas zat het hier tegen, het pand kon volgens Henk de Jong niet vrij worden opgeleverd.

Daarna zochten de twee verder, en besloot het horeca-duo een bod te doen op de Drentse Heerlijkheid, aan het Prinsenplein. Het bedrijf van Job van der Weijden, de overbuurman van De Jong. “Dat bedrijf heeft veel mogelijkheden, er is een prachtige achterzaal met bar, voor groepen tot 75 personen” wordt in het krantenartikel de keuze voor dit pand verklaard. “Jaap zijn vader had toch ook een café”, praten de twee oude mannen verder. “Klopt, aan de Parallelweg. Café de Boer.
Jaap stond daar op zijn twaalfde al achter de bar” “Ik ben geboren in de horeca”, zegt Jaap daar zelf over. “Ik denk dat er geen café is waar ik niet heb gewerkt. Heb er veel geleerd, wat ik nu in de praktijk kan brengen”. De Jong is er van overtuigd, dat als hij niet samen met de Boer La Banque was begonnen, hij definitief uit de horeca was gestapt. Het pand van de Drentse Heerlijkheid, daarvoor jarenlang Hotel Vrielink, bleek een schot in de roos. En in 1986 begonnen de twee er een café.

Herberg het Plein was geboren.

 Herberg het Plein in vroeger tijden, en het bewuste krantenartikel.

Dat, lieve lezers, is dit jaar dertig jaar geleden. Op 1 februari 1986 zag het Plein het levenslicht, en was Meppel een café rijker. De Jong drukte in dit nieuwe horecabedrijf zijn stempel op de inrichting. Jaap nam de dagelijkse leiding achter de bar op zich. Waar zijn collega de keuken bestierde. Voor de Boer staat een goede binding met de klanten voorop. Een oude traditie van café Vrielink werd dan ook in ere hersteld.
Het tweede kopje koffie was gratis.

Herinneringen. En ontroerd, omdat iedereen welkom is.

De twee oude mannetjes staan aan het Prinsenplein, hun blik gericht op Herberg het Plein. Dertig jaar na de opening. “Wat zou hier allemaal gebeurd zijn de afgelopen dertig jaar”? Zouden er nog veel verhalen zijn van weleer?” Eenmaal binnen lopen ze de eigenaar, Jaap de Boer, tegen het lijf. Enthousiast begroeten de heren elkaar, en al snel zitten de heren bij elkaar aan tafel 15, “De trein” bij intimi.

“Wat vindt u zo mooi aan het Plein”,

beginnen de heren het gesprek, en Jaap antwoordt enthousiast: “Dat iedereen er welkom is. Ongeacht wie of wat je bent”. Het verhaal van Karlijn Leemans (werkzaam in het Plein tussen 2004 en 2012) sluit hier mooi op aan.
Leemans: “Ik was ooit aan het werk op een vrijdag voor de kerstvakantie. Altijd een gezellige drukke dag. Opeens kwam Jaap naar me toe en zei: “Dit vind ik nou zo mooi hè”. Leemans: “Ik wist niet meteen wat hij bedoelde en vroeg wat hij zo mooi vond”. Met tranen in zijn ogen zei Jaap “Dit is mijn droom, dat iedereen zich welkom voelt hier in het Plein. Daar zitten jonge mensen, daar ouderen, daar hoog opgeleide mensen, daar laag opgeleide mensen en verschillende culturen door elkaar.” En hij keek rond in het Plein en werd emotioneel van geluk.

Even later zien de heren Esther binnenkomen. Een trouwe bezoeker van het Plein. Ook haar verhaal is indrukwekkend en typeert het Plein in één zin:

“Ooit was ik langdurig opgenomen om medische redenen. Toen ik na lange tijd terug kwam werd ik meteen enthousiast begroet door het personeel: “Ben je er weer”. Jaap rende meteen weg, en kwam terug met een enorme bos bloemen. Ik voelde me meteen weer welkom, en was ontroerd”.
Sanne Spraakman, zus van onze kok Jan-Pieter, heeft de volgende herinnering aan het Plein:
”Mijn eerste herinnering aan Herberg het Plein, was de Donderdag Meppeldag, en dan de rommelmarkt in het bijzonder.

Jaap kon toen nog wel eens een plekje vrijhouden voor Jan-Pieter en mij. En papa zat dan binnen aan de koffie met opa en oma Spraakman.

Twee vaste stamgasten vanaf het eerste uur. En voor dag en dauw al aan de warme chocolademelk.

Prent, een markante man. Die we veel te vroeg moeten missen.

Zeg je bijzondere gasten, dan zeg je ook Robert Prent. ”Prent” zoals iedereen hem noemde. Elke ochtend om drie minuten voor half negen, was hij er. Vaste prik, koffie, krantje. Of aan de bar met Henk en Eggo, zijn vrienden. Bekend om zijn uitspraken en kenmerkende stemgeluid:
”Ik hoef de hele tent niet te kopen”, “Hakt er maar weer in”, als hij moest afrekenen. Vond hij het zogenaamd te duur. Vroeg je aan hem of hij melk en suiker in de koffie wilde antwoordde hij steevast met de zin: ”Het is geen mix-drankje”.

”Anderhalf bier” als hij een fluitje voor hem en een kleintje voor Eggo bestelde…..

Vorig jaar september (2015) overleed Robert plotseling, op de leeftijd van 56 jaar. In kleine kring namen we afscheid van hem, met muziek en mooie woorden. Een trouwe gast, die al 25 jaar elke dag langskwam. Tot afgelopen jaar. Tot hij ons veel te vroeg verliet. We missen je Robert, en zullen je nooit vergeten. Bedankt voor wie je was…

 

 

Nazitten, Spelletjes en die beroemde muziekquiz..

Nazitten is ook iets wat het Plein zo gezellig maakt. Met name in het weekend. Na het schoonmaken, onder het genot van eten van Morgana of uit de frituur.

”Vooral de zondagen zijn voor mij echte Plein-momenten”, herinnert Marit Arends zich.

Arends, werkzaam in de Herberg tussen 2009 en 2013, vertelt verder:

”Erik-Jan en ik hielpen altijd met afsluiten en vervolgens gingen we naar de Beurs of de Casteleijn. Ook de muziekquiz en andere spelletjes die dan gehouden werden herinner ik me goed. Deze deden wij dan vaak met z’n vieren, en wie er nog meer waren. Onder leiding van Sander (van de Belt). Of ‘”Wie ben ik” of andere leuke (drank)spelletjes.

De van de Belt Muziekquiz, legendarisch en beroemd onder het personeel. Zelf deed ik ook een aantal keer aan mee, heb hem nog eens gewonnen zelfs. Behalve als de zusjes van Leeuwen (Silke en Anouk) meededen, dan moest ik in die twee muziekkenners pur sang, toch echt mijn meerdere erkennen. En reken maar dat die quiz er fanatiek aan toe ging, helaas is met het stoppen van Sander bij het Plein, de muziekquiz ook verleden tijd. Helaas.

Nazitten was en is al jaren legendarisch. Met lekker eten, sluitdrankjes en een hoop zin en onzin. Ouwehoeren, maar ook serieuzere gesprekken. Over de voorbije nacht, of persoonlijke ontboezemingen van de aanwezige collega’s.

In de tijd van Marten, Sander en Erik, allen werkzaam geweest bij het Plein, heb ik altijd urenlang nagezeten, en onwijs veel gelachen. Of soms een traantje. Zeven jaar samen gewerkt, zeven jaar lang veel meegemaakt, spelletjes gespeeld, en blijven zitten tot het licht werd. 7:00, 8:00 of nog later. Vriendschappen zijn er ontstaan, voor het leven. Momenten die je moet koesteren.

Wintersport.. En andere personeelsuitjes.

Herberg het Plein zoekt elk jaar de sneeuw op, in februari. Skiën, langlaufen, aprés-ski.. Elk jaar weer een feest, 5 dagen lang. Een grote groep mensen, personeel, gasten. Met de bus naar Oostenrijk, Zell Am See. Mooi dat onze gasten en ons personeel ook op die manier, uren en uren rijden verwijderd van de Herberg, zo goed met elkaar om kunnen gaan. En het ook daar, hoog in de besneeuwde bergen, altijd één groot feest is. Ook dit jaar zal er weer een grote groep die kant op gaan, voor vijf dagen skiën en feest. Alvast heel veel plezier.

Ook waterskiën is iets wat het personeel samen heeft ondernomen, wat men vooral bij is gebleven is dat het koud was. Heel koud.

 

Fietsen in Amsterdam is iets wat ik twee keer met het Plein gedaan heb. Beginnen op het Rembrandtplein, en eten halen bij van Dobben. Lekker! Vervolgens fietsen, (gehuurd op het Waterlooplein) naar het Vondelpark. Daar eten, en met de buikjes vol de weg vervolgen door de hoofdstad.

Met het personeel worden vaak uitjes georganiseerd. Mijn eerste was in de bossen bij Staphorst, met Exped. Mountainbiken, crossen door het bos met 4×4 terreinwagens. Vastgezeten in de modder, gegeten in het bos.

De Brasserie, van onze vrienden Constant en Christine, kan ook niet missen in dit verhaal. Naast dat er elke maand een dessert van hun bij ons wordt geserveerd, ‘Het brasserie-ijsje”, wist hun personeel ook onze zaak te vinden voor hun uitje, afgelopen oktober. Supergezellig, getuige deze foto!

 Het personeel van de Brasserie!

Met de mannen naar Amsterdam, onder andere langs café Hoppe, waarbij ik ineens op mezelf was aangewezen. Na een wc-bezoek, terugkomen en ..zien dat iedereen weg is. Weggegaan zonder mij, en daar stond ik. Alleen. In het grote boze en altijd drukke Amsterdam. Na wat telefoontjes toch een collega kunnen bereiken, en opgehaald van het Leidseplein. Toen was ik not amused, achteraf kunnen we er gelukkig om lachen. Herinnering voor het leven.

Wat ruist er in het struikgewas????

Naar Amsterdam met de hele groep, twee dagen. Met overnachting. Ik was zelf vlak voor dit weekend 30 geworden, en twee dagen daarvoor een feest met een lach en een traan gegeven.

Zondag naar Amsterdam, na een spelletje, waar iedereen gillend gek van werd: Het ”Pikketanussie-spel” Een spel met opdrachten in de weken voorafgaand aan het personeelsuitje zelf. Opdrachten waarbij je zomaar, nietsvermoedend, werd gebeld of je wel direct en acuut ergens naar toe wilde komen, of er moest heel snel wat worden opgelost. Terwijl iedereen gewoon druk was met werk, of school etc.

Een cd met liedjes voor onderweg, met een wel heel vaak terugkomend liedje. Iets met een struikgewas. Wat er daar toch zo aan het ruisen was, dat zullen we nooit weten. Oja, en er was ook een bloemetjesgordijn. Feest in La Bastille, en Montmartre. Waar ik nog eens werd toegezongen door de hele groep, met naast mij Dario. Bijzonder.

Groepsfoto tijdens het personeels-uitje in 2013, voor het Jordaantje.

De dames op pad, en eh, waar gaat de hand van Silke heen?

Ook de dames hebben uiteraard hun eigen uitje, naar Amsterdam. Hoe kan het ook anders. Uiteraard kan ik daar weinig ervaringen over vertellen, maar foto’s heb ik gelukkig wel. De dames poseren hier voor een hele leuke groepsfoto, maar eigenlijk draait deze foto maar om één vraag; Waar gaat die hand van Silke nou naar toe?

Silke van Leeuwen (werkzaam bij het Plein tussen 2010 en 2015) zou daar later zelf over zeggen:

”Dat met die hand was uiteraard een foutje. Maar memorabel was dit moment wel”

Het dames-uitje in 2011, naar Amsterdam:

”Geef mij maar Amsterdam”Dat is beter dan Parijs”

Zeg je Herberg het Plein, dan zeg je ook Amsterdam. Al jaren is die band oer-sterk, en sinds lange tijd komt die elke zomer tot uiting tijdens de Amsterdamse dag, tijdens Donderdag Meppeldag. In de volksmond beter bekend als:

”Mokum in Meppel”

Tientallen bussen met Amsterdammers komen die dag naar Meppel. De Jordaan verhuist die dag naar het Prinsenplein. De hele dag is Meppel dan overspoeld door Jordanezen, Amsterdamse artiesten, en de aloude smartlappen. De drukste dag voor Meppel van het hele jaar.

Vooral voor het Plein. Keihard werken, maar wel superleuk. Al jaren een prachtig evenement, georganiseerd door Jaap de Boer, Bertus Roodhof en de man op onderstaande foto: Hans Lachterop, van onze stamkroeg op de Amsterdamse Elandsgracht: Het Jordaantje.

Sportcafé, en de Stamgastentrophy.

Team Herberg het Plein tijdens de Stamgasten-trophy:
Maarten Schut, Marc Nijstad, Gilijan van Egten, Jordy Landkroon,
Hans Mansveld, Silke van Leeuwen en Anne-Roos de Boer.

Ook doet men bij het Plein vaak mee aan sportwedstrijden buiten het café, zoals in 2015 de Stamgasten-trophy. Een zeskamp tussen de diverse kroegen, op het Kerkplein. Superleuk om aan mee te doen en om te kijken. Het team van het Plein deed afgelopen jaar mee, en kwam ver. Heel ver. Maar helaas, op de laatste stormbaan, helaas net niet ver genoeg. Jammer, maar hilarisch was deze middag wel.

Sportverenigingen uit Meppel weten Herberg het Plein ook te vinden, na een overwinning, na een degradatie om de teleurstelling weg te drinken. Of om promotie te vieren.Zoals FC Meppel 2, na de promotie naar de Hoofdklasse, Wat een feest was dat, van eten net na de wedstrijd tot het feest diep in de nacht. Ook de korfballers van DOS’46 vieren altijd hun feestjes bij ons, zo ook na de promotie naar de Korfbal-leaque in 2015. Zeldzaam aan deze avond was dat we langer open bleven dan normaal gesproken. Kwart over drie gingen we dicht. Wat een prachtig feest was dat.

Sven Jonker, selectiespeler van DOS’46, zegt hierover:

”Bij winst, bij verlies, voor een mannenavond, om de degradatie te verdrinken, om promotie te vieren of om te genieten van een sportmaaltijd. Als DOS’46 kunnen wij ons geen betere plek wensen dan Herberg het Plein”

                                                              

Ook EK’s en WK’s worden bij Herberg het Plein altijd trouw gevolgd.

Bloedfanatiek, in een totaal Oranje versierd Herberg het Plein. Zoals hier, door de dames van Alcipel, het dames-voetbalelftal van FC Meppel en Alcides.

Deze dames weten Herberg het Plein trouwens wel vaker te vinden, ook na een overwinning of voor team-uitjes is het Plein the place to be. Zoals hier tijdens een teamuitje in de bovenzaal:

De bovenzaal, cabaret, en…poppenkast.

De oude mannetjes, onder de indruk van al deze verhalen lopen verder de zaak door, en komen aan in de bovenzaal.

‘‘Wat een verhalen zeg, hier in de Herberg.

Al die avonturen, met sport en in de kroeg, met elkaar naar Amsterdam. Geweldig om te horen”

Ze vragen aan Jaap of er in de bovenzaal ook dingen georganiseerd worden, en meteen begint de kroeg-eigenaar enthousiast te vertellen.

”Ja zeker. Ook voor de jongste jeugd is er elke maand iets te doen. Op zondagochtend veranderen wij deze zaal in één grote poppenkast. Voor de kinderen. Elke maand weer spannend, altijd zitten de kinderen enthousiast of soms in spanning te kijken. Herberg het Plein, voor alle leeftijden”.

Poppenkast Herberg het Plein.

De oude heren vinden het prachtig, en kijken ondertussen volop rond in de bovenzaal. Ineens herinnert één van de twee zich iets:

Is hier ook niet af en toe een voorstelling van Boer’n blond? Met die Marianne, die op Broekhuizen woont?

Jaap weet dit meteen te bevestigen, en vertelt dat Jans, Jan, Dirk en Marianne hier inderdaad regelmatig voorstellingen houden. ”Dréénts cabaret. Machtig mooi. is meteen de reactie van de aandachtig luisterende heren.

 

                                                                                                                           Boerenblond in Herberg het Plein.

Mijn eigen verhaal… En waarom is het Plein zo belangrijk voor mij?

De oude heren zien op de tv-schermen beneden een foto van de portier langskomen. ”Dat is die Jos toch? Die hier aan de deur staat?  Jaap zegt dat dat klopt, en dat hij hier al 9 jaar aan de deur staat. Ik kom toevallig binnen lopen, en de heren luisteren aandachtig naar mijn verhaal:

In november 2006 kwam ik in Meppel wonen, en niet lang daarna zette ik al de eerste stappen in het Plein. Daarna deed ik nog twee kroegen aan, (De Beurs en de Tapperij) maar al snel wist ik dat het Plein dé plek was voor mij.

Toen kende ik nog niemand, en was stil en onzeker. Schuchter aan de bar, praten met het toenmalige personeel. Waaronder Maroean, die mij toen, al dan niet onbewust, heeft geholpen om me hier welkom en op mijn gemak te voelen.

Niet lang daarna, kwam Jaap naar me toe en zei dat ik hier wel aan de deur kon staan. En zo geschiedde, 2007 was mijn eerste volle jaar in die functie, en nu negen jaar later nog steeds. Opgenomen in een hele fijne en hechte Plein-familie,en tussen 2006 en nu onwijs gegroeid. Onzeker en schuchter binnengekomen, gegroeid en nooit meer weg gegaan.

De heren zijn onder de indruk van mijn verhaal, en vragen waarom het Plein zo belangrijk voor me is.

Omdat het voor mij een tweede huis is, mijn sociale leven in Meppel speelt zich grotendeels hier af.
Ik ken hier zoveel mensen, collega’s, oud-collega’s, vaste gasten. Het Plein-publiek in het weekend, die mij aan de deur vergezellen. Hoeveel mensen ik hier al heb leren kennen de afgelopen tien jaar? Fantastisch.

25 jaar Herberg het Plein. Wat een feest, met een lach. En een traan

De dames van TIB tijdens het 25-jarig jubileumfeest in Ogterop:

Was er vijf jaar geleden ook een groot feest? Oja, in Ogterop toch?

Jaap vertelt: ” Ja zeker, een groot feest in Ogterop. Met een heel programma in de grote zaal, met het personeel als verrassing op het podium, op het ”terras” Tal van korte stukjes, en liedjes en mooie woorden.  Ik was ontroerd, een volle zaal, en zo’n prachtig programma. Fantastisch, ongelofelijk, en super”.

Ik meng me weer in het gesprek, en vertel over het lied dat we als personeel hadden ingestudeerd, zonder dat Jaap en Petra er van wisten. En ten gehore brachten op het podium in Ogterop.

”’Daarom zijn wij ontzettend trots, op dit fantastische café. Sporters, kaarters en biljart, iedereen komt bij elkaar. Herberg het Plein zit bij een ieder in het hart”.

                                                                        

”Heja Jan Nes, Heja heja Jan Nes”’

Jan Nes. Onze Jan. Al jaren hoort hij bij het Plein, komt hij elke dag langs. Iedereen kent hem, en waardeert hem. Mee naar de Chinees op oudejaarsavond, personeelsuitjes, noem maar op.

Vakantieman, gezellig hé….

is een veelgehoorde spreuk van Jan. Die ook vaak bij de Chinees, in het bijzijn van andere gasten, wordt gebezigd. Natuurlijk door ons allemaal ondersteund. En natuurlijk is Jan vooral bekend van de oudejaars-speech, na de eindejaarsborrel. Het jaar kan niet eindigen zonder de speech van Jan, op het biljart, en na het verdwijnen daarvan, op tafel, naast Jaap. Altijd afgesloten met ”Alice, who the fuck is Alice”, met varierende uitspraak.
Pas dan kan het jaar eindigen.

Je moet Jan kennen en meemaken om het goed te begrijpen, maar neem van mij aan dat Jan bij het Plein hoort. Topper!

 

Onze Jan!

Karambam, Barricade, Take 7…En onze Dikdakkers

Muziek, live-muziek. Ook iets wat Herberg het Plein zo bijzonder maakt. Elke maand op de vrijdag komen Sven Jansen, Ronald Buld en Michel Wijninga naar Meppel om met de meest gekke verzoekjes de tent op zijn kop te zetten.

Afgelopen jaar namen we, samen met deze jongens een kroeglied op. Met heuse clip. En hij is prachtig. Zoek maar op Youtube.

”In Herberg het plein, die oude kroeg. Wordt gelachen, gehuild en gefeest. We zingen ons kroeglied uit volle borst, maar niemand die weet hoe het heet”.

Alles kan, niks is te gek. Van Normaal (inclusief een café vol zittende mensen, tot Purple Rain tot Barbiegirl. Alles is wel langsgekomen. Altijd is het druk, en vol. En feest. Inmiddels zijn ze heel bekend, en treden ze door het hele land op. En zijn er al heel veel optredens geboekt, nadat men de band gezien heeft in het Plein. Waar het allemaal begon. Vanaf 1 januari 2016 treden ze op onder de naam Karambam, en iedere maand in Herberg ’t Plein.

Ook Take 7 wist al meerdere malen het dak er af te spelen. Een andere coverband uit Meppel, met in de gelederen onder andere Michel van Leeuwen, de vader van onze oud-collega Silke ! Zeven muzikanten, en altijd feest. Mooi dat dit allemaal kan, en dat alles gewoon uit Meppel of uit de buurt!

   

                                                                                                                          

Barricade is ook zo’n band, en zij zullen in 2016 elke maand optreden in onze Herberg. Elke derde vrijdag van de maand feest met Wiljan, de leadzangeressen Lisa en Maartje, en de band. Komt dat zien:

Ja, en dan zijn er ook nog die twee feestbeesten uit Meppel, een feestduo, die al zovaak Herberg het Plein op hun kop wisten te zetten. De Dikdakkers.

Elke nieuwe single wordt bij ons gepresenteerd. ‘”Cowboys en indianen, Sta op, Hobbelpaard, Dikdakkersdans, Buigen voor Oranje, Hakkestamp. Het Bobslee-lied. Noem maar op, alles is langsgekomen. Altijd feest met deze twee heren!

Afscheid nemen bestaat niet…

Nog altijd zitten de oude heren te luisteren, af en toe een traantje wegpinkend. Ontroerd en stil van al deze verhalen, alles wat het Plein zo mooi maakt. Ook vinden de twee het bijzonder dat er zoveel mensen in het Plein werken, en gewerkt hebben.

Hoe gaat het eigenlijk als er collega’s afscheid nemen? Vragen de heren zich af. ”Met een groot feest en cadeaus. En mooie woorden, vertelt Jaap.

Inderdaad, rustig afscheid nemen als collega bestaat niet bij het Plein. Dat gaat gepaard met feest, en hoe. Het laatste afscheidsfeest van Nick, Jurgen en Britt (op afstand) was een geweldig feest. Zoals het hoort. Met hele toffe cadeaus, kortom een afscheid wat ze verdienen. Ook bij het afscheid van Marten, Erik, Sander, Wyneke en Rosa was er een soortgelijk feest. En terecht, want na zoveel trouwe jaren van dienst verdien je zo’n afscheid. Het Plein is trots op zijn personeel, en laat dat zo graag zien.

Wat een feest, wat een prachtige avond. Wat een warme groep.

Nick vertrok vanwege een nieuwe baan, Jurgen voor een toffe uitdaging, samen met zijn vriendin Janneke, op Curaçao. Waar je hem tegenwoordig kunt vinden achter de bar bij Beachclub Zanzibar.

Ook de anderen, Karlijn, Marten, Sander, Erik, Wyneke, Rosa, Britt, Cerintha en Silke, en in al die jaren zoveel meer, vertrokken vanwege diverse redenen bij ons geliefde Plein. Stuk voor stuk leuke collega’s, waar ik met plezier mee gewerkt heb. Allen super bedankt daarvoor, het ga jullie goed.

Afscheidsfeest Jurgen en Nick:

30 jaar Herberg het Plein…

De heren bestellen een pannetje Braamskamp, en een biertje. Twee fluitjes.

Wat een verhalen, wat een geweldig café,

denken de twee bij zichzelf. En dat al 30 jaar. Begonnen in 1986 met twee heren aan het roer, Henk (Bill) de Jong, en Jaap de Boer. En uitgegroeid tot een begrip in Meppel, een huiskamer, een warm bad voor velen.

Achter iedere man, staat een nog sterkere vrouw!

Toen samen met Henk, nu met onze ”Duifje” Onze Petra, onmisbaar in het Plein, onmisbaar voor Jaap. Wil je een feestje in de bovenzaal? Of een vergadering, of een receptie of wat dan ook? Vraag het Petra, en je avond is een feit! Onze Duifje!

De mannen van de Hendrik Artenjaagvereniging, kaarten op maandagavond aan tafel 6. Klaverjassen, sporters na een overwinning, of bij promotie. Of voor een stevige sportmaaltijd. Bands en artiesten voor feest tot in de kleine uurtjes, ook op zaterdagavond met onze huis-dj Dj Rieg, eens in de maand.

Met de kinderen op zondag bij de poppenkast, de cabaret-liefhebbers bij Boerenblond, de sportkenners bij de Sportquiz. Jeugd op vrijdag en zaterdag, het is teveel om op te noemen. Donderdag Meppeldag voor de deur, rommelmarkt op de vroege ochtend. Elke week een ander thema, livemuziek ‘ s avonds. De halve Jordaan tijdens Mokum op het terras.

TROTS. HEEL ERG!!

Ik, Jos Eising, de schrijver van dit stuk, ben onwijs trots op 30 jaar Herberg het Plein. 30 jaar geleden een nieuw avontuur voor twee horeca-iconen, nu niet meer weg te denken uit Meppel, en bekend tot ver, heel ver daarbuiten.

Ik werk al 9 jaar met veel plezier in dit fijne café, met een hele fijne warme groep collega’s. Waar ik de afgelopen jaren op diverse momenten al veel steun en support van gehad heb wanneer nodig. En waar ik gelukkig ook heel veel lol mee gehad heb. En dat is goud waard. Echt!

 

Maar niet alleen ik, maar wij allemaal zijn trots op 30 jaar Plein. En wie zijn wij dan? Laat mij aan het einde van dit verhaal het voltallige personeel aan u voorstellen:

Anne-Carlijn Stigt, Asha Kamans, Vera Wobben, Lisa Wobben, Iris Venekamp, Lidewij Wessels, Hanneke van der Meulen. Thirza Vollendam. Britt Vaartjes. Saskia Robaard. Merel Beijer. Petra de Boer. Bettie Piest. Charmain Breget. Jade Dijkstra.

Lars Luft, Robbin Tepper, Robin Kamphuis, Stefan Jellema, Julian Spraakman, Mark Timmerman, Max Dunnink, Daan Kouters, Olaf de Grip, Erikjan van Eeks, Jeffrey Meilof, Bart Gouma. Jan-Pieter Spraakman. Reinald Boxem. Gilijan van Egten. Bariso Gamal Hans Mansveld. Marc Nijstad. Stan van Zomeren, Jordy Landkroon, Maarten Schut, Jaap de Boer. Joop Huberts en Bernard Oudes.

Wij zijn Herberg het Plein. Wij zijn trots, en wij bedanken iedereen voor de afgelopen 30 jaar, en voor het feit dat jullie ons café zo’n warm hart toedragen. Dat jullie ons altijd weer weten te vinden, of het nou overdag is voor een kopje koffie, een broodje van de dag, of ’s avonds voor het diner of voor feest in het weekend.

Wat de reden ook is, jullie zijn er altijd. En samen met ons maken jullie Herberg het Plein tot wat het is:

Een fantastisch café!

Bedankt!

De oude mannen zijn klaar met eten, hun bezoek zit er op. Ze nemen afscheid van Jaap, en van mij. Ze lopen nog altijd zichtbaar ontroerd, maar ook met een glimlach, de zaak uit.

Terwijl ze richting de gracht lopen, kijken ze nog eenmaal achterom, een laatste blik:

Wat een prachtige zaak, en wat een toffe mensen.

Gefeliciteerd met dit prachtige jubileum, en op naar de volgende 30 jaar !

Tot ziens in Herberg het Plein!